Dzień trzeci -Pogorzelica-Kołobrzeg

Dzisiaj śpię na kwaterze, mam tu wifi i sam napisze dzisiejsza relacje (wcześniejsze dyktowałem przez telefon, a to nie to samo). Na początku dzięki wielkie za komentarze, przepraszam ze nie odpisuje ale mam słaba przeglądarkę w telefonie. Jednak każdy komentarz przychodzi mi na maila i jest to niezła motywacja do dalszego marszu. Na Wasze komentarze postaram się odpowiadać w postach, jednak miejcie świadomość ze każdy z nich czytam :) co do wczoraj, to nastąpił mały błąd. Nie byłem na 60 kilometrze, tylko na 67,5 (tak wiec nie zrobiłem ledwo 20 tylko prawie 30 :D). Wczorajsza decyzja o przerwaniu marszu była bardzo dobrym pomysłem (chodź podjąłem ja bardzo niechętnie - straconych kilometrów już nie odzyskam). Rano okazało się ze na całym 12 kilometrowym odcinku morze zabrało od 50% do 90% plaży, a wczoraj przy takim wietrze pokonanie tego odcinka zajęłoby mi lekko z 6 godzin.

 W każdym razie dzisiaj pogoda była idealna, a piasek twardy jak stal. Nad ranem walczyłem jeszcze z lekkim odwodnieniem jednak teraz już wystarczająco wypiłem i wyleczyłem stopy. Na odcinku do Mrzeżyna podjechała do mnie straż graniczna, ale tylko mi odmachali i po chwili zawrócili. Również na tym odcinku plaża była momentami zalana i o mały włos utopiłbym wózek ;D znalazłem tez na plaży truchło zwierzęcia, ale nie będę tu wrzucał takich drastycznych zdjęć, najwyżej później na forum, bo nie wydaje mi sie żeby takie zwierze, w takim stanie przyszło z morza. W Mrzezinie była przebudowa brzegu, ale nie stanowiło to większych problemów. Problemem był jednak powrót na plaże, ponieważ musiałem zejść po 5 metrowych (chodzi mi o wysokość) schodach. Biorąc pod uwagę ze sam wózek waży 16 kg, a mam w nim ok 30 kg sprzętu to było naprawdę hardcorowe zadanie, przy którym prawie złapałem wystrzał (na szczęście puścił tylko wentyl). W połowie schodów podeszła do mnie obca kobieta i zaproponowała pomoc, oczywiście odmówiłem bo nie chciałem jej mieć na sumieniu, ale i tak mi pomogła :P zresztą mam wrażenie ze tutaj ludzie częściej się uśmiechają i są milsi, a morze pachnie morzem. Wcześniej spotykałem samych Niemców którzy pytali mnie o drogę (ze słabym rezultatem), a sam miałem problem dowiedzieć się czegoś od innych. Jeszcze przed startem w Świnoujściu pytałem się o drogę i pewien koleś (około 30) odwrócił się do mnie, warknął i poszedł dalej - nie żartuje, poważnie. W Dźwirzynie rozstawiłem moje krzesełko i zacząłem jest łyżką biedronkową "nutelle" - miny ludzi: bezcenne. Wieczorem dotarłem do Kołobrzegu. Jutro planuje atakować Łazy, ale to kawał drogi i nie wiem czy ofensywa się powiedzie. Jeśli tak będę miał w nogach 152 kilometry. Jak coś Was interesuje to pytajcie, ja idę robić pranie wiec mówię dobranoc :)